05-07-2013 - Røldal

De zon schijnt! Oeps, te hard geroepen, nu issie alweer weg. Maar ik zie wel, als ik bij de lokale supermarkt de broodjes ga halen, de veerboot tussen Hjelmelandsvågen en Nesvik al vrolijk op en neer gaan. Wat is het hier mooi! Of had ik dat al gezegd? 

Het blijkt overigens dat we gisteren mazzel hadden want op die camping worden normaliter slechts 2 campers toegelaten. Maarja, wij stonden al op de blokken en toen pas hebben we ons gemeld. De campingbazin kón ons gewoonweg niet meer wegsturen... Grinnik ;-)

Bij de veerboot staan bij onze aankomst al twee rijen en dat worden er bijna vijf. Maar alle wachtenden gaan met gemak op de veerboot en een kwartiertje later zijn we in Nesvik. Van hieruit rijden we naar Sand waar we servicen. We volgen wegnummer 13. Bewolking met een paar druppen en een flauw zonnetje wisselen elkaar af. We rijden net voorbij Lovreidet en zien links een eilandje met daarop van die snoezige rode huisjes. Wat een plaatje! Nog net op tijd de foto kunnen maken! Af en toe lijkt het alsof je bij de boer achterop het erf rijdt, zo smal. Vele bruggetjes en bochten. Maar er zitten ook flinke brede stukken bij. 

Via schitterende meren, rotspartijen en watervallen bereiken we uiteindelijk het plaatsje Røldal [reuldal]. We draaien daar de camping op en rijden, onbewust - als vorm van verkenning, net even iets verder de camping op. En, zoals later bleek, ook weer af. En dan, aan de waterkant, zien we het meest idyllische plaatsje wat je maar bedenken kunt. Het barbecuerooster van onze voorgangers ligt nog op de stenen. Hier blijven we staan! We hebben alles aan boord dus lekker self-supported.

Johan begint gelijk met het uitgooien van zijn hengel. De vissen springen het water uit, zo blij zijn ze hem te zien. Hij vangt drie forellen; twee grote en een kleintje. Ik begin, samen met onze grote 'hulp' Luna, hout te sprokkelen. Dit is leuk! Kleine houtjes en droog gras. Waar National Geographic kijken wel niet goed voor is. :-)

En weet je wat zo geweldig is? Er is niets of niemand om ons heen. We horen het verkeer af en toe rijden maar dat wordt meestal overstemd door het geruis van de waterval in de verte. Er ligt nog een flink pak sneeuw op de bergen om ons heen en het is niet echt heet met zo'n 16 graden. Maar al met al is dit toch wel een stukje paradijs op aarde. Bij het sprokkelen op het strand vind ik rare ovale keutels. Lang leve Google: het is elandenpoep. Die lopen hier dus ook rond! Gaaaaaaf!!! Maar... we zien ze niet. Voor vandaag nemen we genoegen met de poep. Want dat is ook nog eens goede brandstof: gedroogde mest!

Het is half elf als het kampvuurtje bijna is opgebrand. We vinden het mooi geweest en gaan de camper in. Nog één keer skål en dan... god natt! Vi sees i morgen!

((Sorry, nog steeds geen foto's, dus nog heel even geduld!))