02-07-2013 Kjeragbolten en Lysebotn

We staan keurig op tijd op en hebben bij de lokale bakker buiten op een picknickset verse warme broodjes gegeten. Het is 9:30u als we Tonstad verlaten en richting Kjeragbolten rijden. Nou ja, rijden... Het eerste stuk van 71km gaat per camper en dan staan we onderaan op een parkeerplaats. We nemen koffie, broodjes en nog veel meer lekkers mee voor onderweg en met een miezerig regenbuitje gaan we op weg. Spiegelgladde rotsen en onvoorstelbaar steile wanden. Eerst bult op, dan bult af, weer bult op, bult iets af en dan de laatste klim naar deze bijzondere steen. Onderweg de nodige pauzes en het weer klaar geweldig op. Luna vindt het fantastisch. Het is net een berggeit. :-)
We zijn op de heenweg ruim 3u onderweg maar de tocht is het meer dan waard: het uitzicht is werkelijk AdemBeNeMend!!!! Die verticale wanden om ons heen en dan ruim 1000m beneden ons dat blauwgroene water. De kei waar het dus allemaal om draait, de Kjeragbolten, is een ronde steen die daar tussen twee rotsen 'hangt' en waar je op kunt staan. Nou, wij werden al duizelig bij het zien van die immense diepte, No Way dat wij op die kei zijn geklommen! Dat is gewoon één pas verkeerd zetten en je bent 1000m lager! Brrr!
Op het plateau bij de steen hebben we nog even een pauze gehouden om vervolgens de tocht terug te aanvaarden. Daar hebben we ruim 2,5u over gedaan. En de terugweg was al even mooi als de heenweg. 
Onze Luna heeft op sommige stukken aangelijnd gelopen en soms op commando ons gevolgd omdat de route gewoon te stijl was. Ze volgde alle aanwijzingen keurig op. Toen Johan een keer door liep en vergat haar tot zich te roepen bleef ze gewoon staan. Ze kon niet meer uit zichzelf nog actie ondernemen, zo moe was ze... O ja, een pedicure-behandeling is bij Luna voorlopig niet meer nodig; haar nagels zijn aardig bijgeslepen na vandaag! hahaha! Maar even serieus, wat een superhond hebben wij zeg! 
Om 18:45u terug bij de camper. Nog even een paar Denen geholpen die een lege accu hadden en toen via 27 haarspeldbochten naar het dorp Lysebotn. Geweldig die afdaling! Johan genoot zoals altijd weer van dat gedraai en de tunnel op deze route was ook een hele aparte ervaring. Lang, donker, bergafwaarts en met een haarspeld van 340 graden ín die tunnel. Gelukkig kwamen we geen tegenliggers tegen want het was toch best krapjes. Onderaan die draaiweg lag de nederzetting Lysebotn. Daar is een camping en... Dat was het. Daar eindigt de weg, zeg maar, de wereld!
Maar niet getreurd, we nemen morgen gewoon de pont naar Foresand, zoals gepland.